Wat doet het met je?

Leef!

Dat is een goeie vraag. Je leven staat op zijn kop, je bent boos, verdrietig, machteloos en verloren. Je voelt je ineens heel nietig. Het leven is eindig dat weten we allemaal, iedereen kan er ineens niet meer zijn. Je kunt een ongeluk krijgen of sterven van ouderdom. En dat, dat is waar we allemaal op hopen. Sterven van ouderdom en dan ook het liefst gezond, geen vreselijke mankementen en het koppie nog helder.

Wat gebeurde er met mij?

Er gebeurde van alles, lachen, huilen, boos, onbegrip en kwetsbaar. Ik voelde me vreselijk kwetsbaar. Je lijf laat je in de steek. Wat staat je nog te wachten?

In de tijd van de vooronderzoeken leef je van uitslag naar uitslag. Elke keer met het hart in mijn keel las ik een nieuwe uitslag. Alles lees ik het liefste thuis, in mijn eigen veilige omgeving, zodat ik kan huilen of wandelen met de hondjes (wat mij heel erg ontspant). Maar in alles herpak ik mij vrij snel en ga relativeren.

Alle uitslagen uitzoeken, het zien in perspectief. Bovenal kijk ik naar hoe het nog erger kan zijn en ben ik blij dat dit nog niet aan de orde is. Kijken naar kinderen met kanker. Hoe sterk zijn zij! Hoe oneerlijk is dat? Kijken naar de ouders met kinderen met kanker. Vreselijk, daar moet je niet aan denken.

Laatst keek ik naar een programma over Huntington. Dan ga je echt wel relativeren.

Vooralsnog hou ik mij vast aan de woorden "Wij gaan er nog steeds vanuit dat we u beter kunnen maken." Het zal zwaar zijn, maar een gevecht voor het leven is geen sinecure en we gaan eerst down voordat we weer up gaan.

Ik voel me gesterkt met allemaal lieve mensen om mij heen. Mijn dochter, mijn maatje en iedereen die een helpende hand biedt. Mijn hondjes die niet alleen hoeven te zijn en die straks worden uitgelaten wanneer ik dat niet kan. Mijn dochter die bij mij komt slapen wanneer dat moet en mijn maatje die er altijd voor me is.

Vooral positief blijven en kijken naar wat je nu hebt. 

Mijn blik is gericht op het nieuwe jaar, 2026. Het jaar waarvan ik hoop dat ik het allemaal achter de rug heb en weer kan gaan bouwen.