Hoe gaat het met jou?
No mountain so high. Dat is een goeie vraag. De overbuurvrouw kwam speciaal naar buiten om mij deze vraag te stellen. Natuurlijk doet dat je goed, evenals alle kaarten, bloemen en ballonnen die ik krijg. Mensen denken aan je, willen van alles voor je doen en dat maakt dat je er niet alleen in staat. Neem mijn maatje, die braaf elke dag heen en weer rijdt naar het ErasmusMC, op maandag 6 uur lang op een klapstoel naast me zit tijdens de chemokuur. Ja jullie lezen het goed: een klapstoel! En dan zijn ze ook nog van inferieure kwaliteit, de zitting staat schuin naar onder. De hele dag moet je jezelf dus 'herpakken' op deze klapstoel. Zoiets van "Gedeelde smart, is halve smart"? Onlangs sprak ik een lotgenote bij de radiotherapie en ik vroeg haar "Als ik erover praat is het net alsof het over iemand anders gaat, heb jij dat ook?" Ze beaamde dit. Op zich wel lekker, want dan blijf je beschouwend, maar de realiteit is gewoon anders. Nog steeds ben ik aan het rela...