Hoe gaat het met jou?

No mountain so high.

Dat is een goeie vraag. De overbuurvrouw kwam speciaal naar buiten om mij deze vraag te stellen. Natuurlijk doet dat je goed, evenals alle kaarten, bloemen en ballonnen die ik krijg. Mensen denken aan je, willen van alles voor je doen en dat maakt dat je er niet alleen in staat.

Neem mijn maatje, die braaf elke dag heen en weer rijdt naar het ErasmusMC, op maandag 6 uur lang op een klapstoel naast me zit tijdens de chemokuur. Ja jullie lezen het goed: een klapstoel! En dan zijn ze ook nog van inferieure kwaliteit, de zitting staat schuin naar onder. De hele dag moet je jezelf dus 'herpakken' op deze klapstoel. Zoiets van "Gedeelde smart, is halve smart"? 

Onlangs sprak ik een lotgenote bij de radiotherapie en ik vroeg haar "Als ik erover praat is het net alsof het over iemand anders gaat, heb jij dat ook?" Ze beaamde dit. Op zich wel lekker, want dan blijf je beschouwend, maar de realiteit is gewoon anders.

Nog steeds ben ik aan het relativeren, het kan altijd erger. Ook probeer ik toch positief te blijven en mijn gevoel voor humor niet te verliezen. Je kunt beter lachen onderweg naar het ziekenhuis elke dag dan chagrijnig zijn. Natuurlijk heb ik ook mijn momenten dat ik mezelf vreselijk in de weg zit. Vooral de vermoeidheid is vreselijk. Normaal ben ik een actieve persoon die eigenlijk nergens zijn hand voor omdraait, maar nu kost alles energie en moeite. Dat is gewoon niks voor mij (voor wie wel?).

Het gedoe met eten is ook niks voor mij. Ik hou van lekker eten, niet nadenken, gewoon dit is lekker en eet. Maar het is even niet anders. Het is nu zoeken naar wat wel/niet kan en wat niet kan vooral niet meer eten, want het resultaat is niet grappig.

Riep ook onlangs, terwijl we onderweg waren naar het ziekenhuis en ik de zoveelste fles naar binnen goot, "Hierna drink ik nooit meer". Soms breekt het me op en komt het net zo snel weer via de mond terug omdat het er gewoon niet meer bij kan, maar ik moet ook aan mijn nieren denken.

Het is een constant sluiten van compromissen, maar bovenal je hebt geen keuze en ik wil deze strijd winnen.

"Winnen is meer dan overleven, het is weer durven leven."