K-Timing.

Leef! Dat is een goeie vraag. Je leven staat op zijn kop, je bent boos, verdrietig, machteloos en verloren. Je voelt je ineens heel nietig. Het leven is eindig dat weten we allemaal, iedereen kan er ineens niet meer zijn. Je kunt een ongeluk krijgen of sterven van ouderdom. En dat, dat is waar we allemaal op hopen. Sterven van ouderdom en dan ook het liefst gezond, geen vreselijke mankementen en het koppie nog helder. Wat gebeurde er met mij? Er gebeurde van alles, lachen, huilen, boos, onbegrip en kwetsbaar. Ik voelde me vreselijk kwetsbaar. Je lijf laat je in de steek. Wat staat je nog te wachten? In de tijd van de vooronderzoeken leef je van uitslag naar uitslag. Elke keer met het hart in mijn keel las ik een nieuwe uitslag. Alles lees ik het liefste thuis, in mijn eigen veilige omgeving, zodat ik kan huilen of wandelen met de hondjes (wat mij heel erg ontspant). Maar in alles herpak ik mij vrij snel en ga relativeren. Alle uitslagen uitzoeken, het zien in perspectief. Bovenal kijk ...

Bij elk nieuw consult wordt altijd gevraagd wat ik thuis doe. Ik kijk mensen dan aan en ga dan krampachtig bedenken wat ik de hele dag doe en welke hobby's ik zou kunnen vertellen. Het blijft altijd bij denken en er komt niks zinnigs uit. Laatst vroeg ik ook aan mijn psychiater (daar kom ik in verband met instellen medicatie voor mijn ADHD) of dit een afwijking is: geen hobby's kunnen noemen. Hij moest lachen en stelde mij gerust. "U bent ook nog niet echt aan hobby's en vrije tijd toegekomen. Die stonden op de planning, maar toen kwam plan B."  Dat sloeg de spijker op zijn kop. Ondanks dat ik ooit afgekeurd ben en niet meer kon deelnemen aan het 'bedrijfsleven' heb ik nooit echt heel veel vrije tijd gehad. Eerst moest ik revalideren, daarna werd ik pas afgekeurd en toen heb ik direct weer van de nood een deugd gemaakt en mij ingezet als vrijwilliger ter ondersteuning van anderen. Toen ik aangekondigd had dat ik daadwerkelijk met pensioen zou gaan, moeten ...