Zwarte gat
Het zwarte gat na kanker. Alle afspraken verdwijnen, dat wat eerst een 'dagtaak' was is weg. Ook het feit dat je eerst echt voelt dat je actief de 'strijd' aangaat en participeert is nu ineens verdwenen. Het 'wachten' op de scan over 3 maanden is wel een dingetje. Je agenda is leeg, maar je kunt deze nog niet vullen met alle leuke dingen die er eerst stonden. Ik ben nog volop aan het herstellen. Nog steeds misselijk, nog steeds weerbarstige darmen en de grenzeloze moeheid. Geen energie hebben is voor mij echt wel een dingetje, want ik wil niet afhankelijk zijn en dat ben ik nu vaak wel. Ben ik niet afhankelijk van de gedwongen rustmomenten dan ben ik wel afhankelijk van hulp en dus van anderen. Ik wil mijn leven terug. Hoe egoistisch klinkt dat! Ik heb nog steeds een leven en moet eigenlijk blij zijn. Blij omdat de tumor eigenlijk nagenoeg verdwenen is en ik alles achter de rug heb en goed tot redelijk goed doorstaan. Geen gekke bloedbeelden, geen waterdunne dia...