Kijkdagen
Lotgenotencontact.
Heel belangrijk is het contact met lotgenoten. Ik heb mooie mensen ontmoet, maar het contact met lotgenoten is speciaal. Je hoeft niets uit te leggen want je hebt het allemaal mee gemaakt. Een half woord is eigenlijk al voldoende.
Nu wil het ook nog dat ik contact heb met iemand die een week vooruit loopt en met iemand die een week na mij kwam. Zo kun je hulp geven en ook ontvangen, dat is zo mooi. Ook hebben we dezelfde humor en dat maakt dat het ook nog vaak heel grappig kan zijn.
Gister nog hadden we het over misselijk, diarree en haargroei. Leuke onderwerpen, maar wel aan de orde van de dag.
Als je haar maar goed zit.
Het kwam vooral over kapper en haar en dat je toch wel haar verliest en of het dan goed is om wel/niet je haar te laten knippen/verven etc. Ik vertelde dat de kapster was geweest en het bijwerken van de uitgroei wel aandurfde, tevens heeft ze lekker veel lagen geknipt waardoor mijn haar (wel met wat hulp van mousse) ineens wat voller werd. Mijn lotgenote zei: "Ik heb echt het idee dat ik 3 sliertjes haar heb hangen." Waarop ik antwoordde: "Dan kun je in elk geval nog wel een vlecht." Dit soort humor houdt ons ook op de been. Ze zei ook dat ze het gevoel had dat het haar misschien wel sneller op haar kin groeit dan op haar hoofd, bij mij op mijn wangen, daarom lijk ik nu net een kuiken.
De kelder.
Uiteraard bekijken we ook de status quo van de 'kelder' en dan word je niet vrolijk. Tja, bestralingen doen toch het een en ander, ook daar. Lotgenote: "Ik heb wel het idee dat het haar daar verschroeid is." En dat was zo grappig want dat idee had ik ook, maar ik dacht dat het een raar idee van mij was. Wel was mij opgevallen dat het er allemaal wat rustiger uitziet dan een aantal weken geleden. Mijn lotgenote merkte op "Maar we moeten het straks wel open houden." Mijn antwoord was: "Ja, voor de bezichtigingen." Nog net geen open huis, dat gaat dan weer te ver. Alhoewel, de hoeveelheid van benen in de lucht en nog even kijken, waren toch best wel vaak aan de orde gedurende het hele traject.
Pelotten.
Nu we als trio het hele traject van chemo, uitwendige bestralingen en de inwendige bestralingen achter de rug hebben komt uiteraard het volgende onderwerp aan de orde. De Pelotten, met een hoofdletter want dat geeft aan hoe belangrijk deze zullen zijn. Deze Pelotten worden ingezet om verklevingen van de vaginawand te voorkomen en daarom moeten we gedurende een jaar 3 dagen/week de Pelotten gebruiken om de vagina open te houden. Hier volgt nog een speciale instructie over aansluitend na de eerste controle, een maand na de laatste brachytherapie. Na deze voorlichting krijg je een setje mee naar huis (dit is overigens niet in elk centrum zo).
Elke 3 maanden zal er een bezichtiging plaats vinden, omdat men uiteraard wil blijven controleren of het monster niet stiekem terug gekomen is. Dat op zich is wel een geruststellende gedachte, maar het feit dat wij daarvoor toch wel aan het 'werk' moeten is nu niet iets waar wij naar uitkijken.
ADHD en planning.
Uiteindelijk zal het wel in mijn weekprogramma worden opgenomen, maar het feit dat ik naast PTSS ook nog ADHD heb, maakt het voor mij lastig. Want ik ben door mijn ADHD nogal gauw afgeleid.
Ik begin met de wasmand te pakken, die zet ik dan in de woonkamer, want ik zie ineens dat de bank toch wel weer veel hondenharen heeft. Dan ga ik direct de bank schoonmaken en dan valt me op dat de stofzuigerzak ook wel geleegd kan worden. Uiteraard bedenk ik mij dat ik wel gelijk alle prullenbakjes kan legen want dan heb ik weer een volle vuilniszak. Op het moment dat ik bij de vuilnisbak kom zie ik dat mijn thee nog onder het masjien staat en dan ga ik thee drinken met de wasmand middenin de kamer, de vuilnisbak wachtend op een nieuwe vuilniszak, de lade waar de vuilniszakken liggen staat uitdagend open en de stofzuiger staat zielig in de gang, ook te wachten, tot ik de bank ga stofzuigen. Hebben jullie hem? En dan is de bel nog niet eens gegaan. Dus die Pelotten-materie zal ik toch echt in moeten plannen, voordat ik straks ergens in een hoekje aangetroffen wordt met de Pelotten in mijn hand en een ragebol omdat ik in mijn ooghoek een spinrag zie aan het plafond en dan maar hopen dat de bel niet gaat.................... vul de rest zelf maar in.
"Het leven is wat er gebeurt terwijl je andere plannen maakt." - John Lennon
Reacties
Een reactie posten