Bestraling, dag 3 en 4

 

Vandaag (24-10-2025) zelfs nummer 5 en dan zit de eerste week er op van de 5. Aftellen maar.

Dag 3:

Mijn hokje gaat open en ik zie een man en naast het bestralingstoestel nog een man! Error in mijn hoofd. Dit was niet afgesproken, dus ik zeg: "Ik zie 2 mannen?" "Uh ja, is dat een probleem?" Ik leg geduldig uit dat dit zeker een probleem is gezien mijn PTSS, waarna 1 man als door een wesp gestoken verdwijnt. Hij vloog weg. De andere man bleef bij het toestel staan en ging iets frunniken aan het 'masjien'. De enige dame die aanwezig was, vroeg of het een probleem was, dat hij daar bleef staan. Hierop heb ik geantwoord "Tenzij hij nu van geslacht kan wisselen, dus ja het is een probleem want hij blijft een hij." Ik voelde me eigenlijk ook nog enorm bezwaard, maar had het volste recht. Alles was van tevoren besproken, staat genoteerd en ik wil me veilig voelen.

Ik lig wel geruime tijd met mijn broek op mijn knieën in een bestralingstoestel en kan geen kant op!

Na afloop kwam de dame ook haar excuses maken en dat het niet had mogen gebeuren, maar dat ze eroverheen gelezen hadden............ Gelukkig ben ik erg mondig, maar mijn gedachten gingen wel naar die vrouwen die dat niet zijn.

Eind goed al goed en dag 3 was ook afgestreept.

Dag 4:

Gelukkig geen herbelevingen gehad van het avontuur van dag 3, maar ik was toch behoorlijk gespannen toen het hokje open ging. Gelukkig weer 2 dames. De man van de dag ervoor zat wel achter de coulissen, maar daar heb ik geen problemen mee. Ik groette hem en vroeg of hij de schrik te boven was van de dag ervoor. Mensen die mij kennen weten dat ik behoorlijk 'pittig' uit de hoek kan komen. Maar hij had geen therapie nodig gehad.

Weer geïnstalleerd in het apparaat en dan stil liggen en wachten tot het klaar is. Ineens gaan de deuren open en wordt mij mede gedeeld dat ze veel lucht in mijn darmen zien. "Denkt u dat u een scheet kunt laten?" Ik keek bedenkelijk, en ze opperde gelijk "U kunt ook even een rondje lopen om het toestel, misschien dat het dan lukt." Zo gezegd, zo gedaan. Dan loop je daar in je onderbroek om een bestralingstoestel, alsof het een ritueel is en je scheten aanroept die tevoorschijn moeten komen. Dat is weer wat anders dan geesten. Het resultaat was een boer, maar dat is ook lucht toch? Alleen via de verkeerde kant. De dame in kwestie zei dat het misschien toch allemaal een beetje verplaatst was in mijn darmen en ze gingen opnieuw een scan maken en dan de bestraling starten.

Weer geïnstalleerd in het apparaat en stil liggen en wachten tot het klaar is. Ineens gaan weer de deuren open en ik dacht nog 'Nee, wat nu.' Maar er bleek een lipje van mijn body in beeld te liggen, dus ik mocht niet bewegen en zij ging het lipje zoeken bij mijn rug. Nadat deze 'operatie' ook weer verricht was, kon de bestraling eindelijk beginnen. 

Gelukkig is mijn schema van vocht toedienen teneinde een volle blaas te krijgen tot nu toe prima, dus dat is al iets.

Voorlopig geen eiwitten meer voor mij door-de-week in verband met de lucht-produktie. 

De man met de hamer was inmiddels wel gearriveerd op dag 4 en juist op die dag moest ik om 6.15 uur opstaan omdat ik heel vroeg aanwezig moest zijn. Normaliter ben ik echt wel een vroege vogel, maar dat wordt al rap minder na een portie chemo.

Gisteren wel vroeg naar bed en goed geslapen, dus vandaag voel ik me iets beter en hoef ik pas rond 14.30 uur en dan zit de eerste week er op!

“Kleine stapjes, grote moed. Eén week dichter bij beter.”