K-Timing.

Kijkdagen komen er straks aan, elke 3 maanden. Lotgenotencontact. Heel belangrijk is het contact met lotgenoten. Ik heb mooie mensen ontmoet, maar het contact met lotgenoten is speciaal. Je hoeft niets uit te leggen want je hebt het allemaal mee gemaakt. Een half woord is eigenlijk al voldoende. Nu wil het ook nog dat ik contact heb met iemand die een week vooruit loopt en met iemand die een week na mij kwam. Zo kun je hulp geven en ook ontvangen, dat is zo mooi. Ook hebben we dezelfde humor en dat maakt dat het ook nog vaak heel grappig kan zijn. Gister nog hadden we het over misselijk, diarree en haargroei. Leuke onderwerpen, maar wel aan de orde van de dag.  Als je haar maar goed zit. Het kwam vooral over kapper en haar en dat je toch wel haar verliest en of het dan goed is om wel/niet je haar te laten knippen/verven etc. Ik vertelde dat de kapster was geweest en het bijwerken van de uitgroei wel aandurfde, tevens heeft ze lekker veel lagen geknipt waardoor mijn haar (wel met w...

Het zwarte gat na kanker. Alle afspraken verdwijnen, dat wat eerst een 'dagtaak' was is weg. Ook het feit dat je eerst echt voelt dat je actief de 'strijd' aangaat en participeert is nu ineens verdwenen. Het 'wachten' op de scan over 3 maanden is wel een dingetje. Je agenda is leeg, maar je kunt deze nog niet vullen met alle leuke dingen die er eerst stonden. Ik ben nog volop aan het herstellen. Nog steeds misselijk, nog steeds weerbarstige darmen en de grenzeloze moeheid. Geen energie hebben is voor mij echt wel een dingetje, want ik wil niet afhankelijk zijn en dat ben ik nu vaak wel. Ben ik niet afhankelijk van de gedwongen rustmomenten dan ben ik wel afhankelijk van hulp en dus van anderen. Ik wil mijn leven terug. Hoe egoistisch klinkt dat! Ik heb nog steeds een leven en moet eigenlijk blij zijn. Blij omdat de tumor eigenlijk nagenoeg verdwenen is en ik alles achter de rug heb en goed tot redelijk goed doorstaan. Geen gekke bloedbeelden, geen waterdunne dia...